alıntı

Özlem.. En mutlu özlem… sonu olan.. sonu özlediğinle biten.. varışı sevdan olan özlemler.. Özlem Ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem… ya orada olduğunu bildiğin ses vermeyene özlem…. Ya özlemekten korkana özlem… ya yaşamaktan korkana özlem.. ya düşlere özlem.. ya yarını olmayacak aşklara özlem.. gideceğini bilerek sevilene özlem.. Yaşanamayacaklara özlem… İşte sonu olmayan özlem.. İşte vazgeçilemeyen özlem.. işte çaresiz bekleyişe özlem.. İnsanın içini acıtan… boşlukta yaşanan özlemler… Peki var mı bu özlemin sonu…? biter mi….? bu özlem.. Söz verirsin kendine özlemeyeceğim diye… tutulur mu bu söz…..? Kalbindeki özleme söz geçer mi……? Özlem sevgidir… Özlem güçtür.. Özlem varoluştur. Özlem sevdandır.. Özlem bekleyiştir… Özlem içindeki acıdır.. Özlem özlememeyi hasrettir.. Özlem özlemeyeni özlemektir.. Özlem özleyeni özlemektir… Özlem gelemem diyeni bekleme güçüdür.. Özlem gidene ağıttır.. Özlem sevdana söz vermektir.. Özlem kalbine söz geçirememektir. Özlem kaçış değil var oluştur… Özlem çaresizlik değil çaredir.. Özlem vazgeçmemektir. Özlem kelimelerin yetersiz kaldığı andır. Özlem sessizliğin çığlığıdır.. Özlem yaşamındır.. Özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir. Özlem siyah gecelerde siyahın izi kalabilmektir.. Ve artık..