6 Ekim 2007 Cumartesi

ayrılığın hediyesi

Şimdi saat sensizliğin ertesi Yıldız doğmuş,gökyüzü ay aydın Avutulmuş çoçuklar çoktan sustu Bir ben kaldım bir ben kaldım Tenhasında gecenin avutulmamış ben Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim Ki bu yaşlar Utangaç boynunun kolyesi olsun Bu da benim ana Bu da benim sana Ayrılırken hediyem olsun Soytarılık etmeden güldürebilmek seni Ekmek çalmadan doyurabilmek Ve haksızlık etmeden doğan güneşe Bütün aydınlıkları İçime süzebilmek gibi Mülteci isteklerim oldu ara sıra biliyorsun Şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum Bu son olsun Bu son olsun ahmet kayanın şiirinden alınma

0 yorum:

gönlümden geçenlere bakın

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

bannerımı alırmısınız?


p>”"

gönlümden geçenler

gönlümden geçenler