ahh remziye teyze ahh

Ahhhh Remziye Teyze ahhh.. Oğlunla hep sohbet ederdik.... "Daha 22 yaşındayım. Evimin tek oğluyum. Annem beni çok sever. Ara sıra mektuplarıma Babamdan gizli sigara koyar. Ama bilir, ben sigara içmem.. Adet böyleymiş. Sigara konurmuş. Annem her sabah kalkar benim yanıma gelir, sanki 8 yaşında çocukmuşum gibi Seloşum diye sever, Babamda şakavari bağırır.. "Eşşek kadar oğlun oldu.. Memlekete gitse onu kimse tanımaz artık." der söylenir dururdu. Babam çok iyi biri. Ama hep bana sert davranırdı.. Olsun onu çok seviyorum.. Yinede benim Babammm. " derdi saatlerce seni anlatırdı. Evin önünde çekilmiş resminizi görmeyen kalmadı. Herkese gösterirdi.. "İşte bakkk Annem ve Babammm" derdi.. Aniden karanlıklar içinden gelen bir kurşun sesiyle yere düştü. Dağ gibi Seloşun "Can Abi yaralandım ben." deli gibi üzerime yağan kurşunlara aldırmadan koştum. "Seloş kalk bir şeyin yok... Hadi diyorum.. Oltu'ya birlikte gidip Oltu kebabı yiyeceğiz.. Kalk.." Ellerini kan fışkıran yaranın üstüne koyup, "Can abi sakın beni burda koyma. Anneme sen beni götür.. De ki Bu oğlun Seloşun şehit oldu. Bu vatan için canını verdi. Babamda üzülmesin, Annemde ağlamasın, erkek gibi şehit olan bir oğlu var artık." Ellerini açtı kelime-i şahadet getirdi.. "ALLAHIM AİLEMİ VE ÜLKEMİ KORU". Dedi.. Şehit oldu.. HAYDİ . BU ÜLKE İÇİN CANLARINI VERENLER İÇİN BİR DUA OKU.. "Remziye Teyze.. Bu vatan için canını veren, Şehit oğlunu sana getirdim.. "